Te veel te vertellen, wederom.. :)

Nou mensen, wat een enthausiaste reacties!! Ik vind het ook leuk om jullie verhalen te lezen, dus please hou me een beetje op de hoogte van jullie avonturen en dagelijkse leven? Dodo, Tess, dankjewel!

OK en dan nu de rest van de verhalen.
Hoewel ik dat heel erg in moet korten, want het begint onmogelijk te worden om alles te vertellen.
Ik zal het bij de hoogtepunten houden..


Na het verslag dat ik vanuit Brisbane gemaakt heb, was ik nog een paar dagen in deze stad, waar ik het overigens ongelofelijk naar mn zin had! Maar het was tijd om verder te gaan. Ik had tot hier toe met bussen gereisd, maar ik was deze manier van reizen zat. Te georganiseerd, en je ziet de omgeving wel, maar het is toch anders dan met de auto/camper. Ik besloot om verder te liften. Niet langs de weg (te gevaarlijk,) maar via hostels. Vaak hangen er briefjes van mensen die iemand zoeken om benzinekosten etc mee te delen. Ik reageerde op zo'n briefje, en zaterdag 30 juni vertrok ik met de Finse Mia, een jongen uit Nieuw Zeeland en een meid uit Korea naar Noosa voor een 3-daagse kanotocht, zij gingen verder naar Cairns.

Noosa was echt mooi! Als ik het in 1 woord moest omschrijven, zou "resort" denk ik het best passen.. De 3-daagse kanotocht in het natuurgebied The Everglades was echt gaaf. Met de boot over een meer naar het startpunt, campingspullen ingeladen, kanotocht naar campingsite (nadat we bekomen waren van de schok alleengelaten te worden: "Ze sturen ons zomaar in ons eentje de bush in, hoe moeten we ooit de weg terug vinden?!?") en de tenten opgezet. Maar vooral de 2e dag was echt geweldig!! Na een stuk kanoen en een 6km lange beklimming van een berg stonden we plotseling in een enorme zandbak! En vanuit daar baanden we (ik, en een finse en twee canadese jongens) ons een weg over een onbegaanbaar stukje pad naar het strand, dat compleet verlaten was, met uitzondering van vissers in 4WD's die het strand als snelweg gebruiken. Echt bijzonder, en zeker omdat van de hordes toeristen die naar de sandpatch komen, slechts een handvol door loopt naar het strand! Het was het zeker waard om die ochtend voor zonsopgang om 6 uur opgestaan te zijn!!! En de hele trip compenseerde zeker de ontbering van de ongelofelijk veel te koude nachten (ik had alle kleren aan die ik meehad voor 3 dagen aan, en nog had ik het koud!!).

Naar Rainbow Beach, het volgende reisdoel op mn trip, kon ik een lift krijgen van een Engels stel van de kanotocht. Rainbow Beach is een van de twee uitvalspunten voor Fraser Island, met 123km x 14km het grootste zandeiland ter wereld! Verder is er totaal niks te beleven in Rainbow. Op Fraser Island des te meer: het strand wordt gebruikt als snelweg en landingsbaan voor vliegtuigen; er zijn prachtige meren, mn eerste gedachte bij het zien van Lake McKenzie was 'wauw, zo ziet paradise er dus uit!', het water echter was wel letterlijk ijskoud!; er lopen dingo's (wilde honden) rond; vanaf het strand kun je walvissen zien; vanaf de noordoostelijke punt van het eiland zelfs dolfijnen, haaien, scholen vissen, manta rays (enorme roggen) en pelikanen. Het was echter 's nachts, net als in de Everglades, weer te koud voor woorden. En 's avonds om 6 uur al donker, dus net als in de Everglades ook weer lastig om te koken, en dingen te bedenken om 's avonds te doen. zodra de inspiratie voor nieuwe activiteiten die je in het donker kan doen op is, of als de alcohol op is, dan ga je noodgedwongen om 9u naar bed.. Om de volgende ochtend weer om 6u, voor zonsopkomst, uit je tent te kruipen. De reden, je moet weer vroeg onderweg zijn met je 4WD, omdat je vanwege het getij niet de hele dag op het strand kan rijden! Toch konden alle moeite en ontbering opnieuw absoluut niet opwegen tegen de leuke, mooie, en geweldige kanten van deze 3-daagse tour met, net als tijdens de kanotocht, 10 onbekende backpackers.

Bij gebrek aan een lift naar mijn volgende bestemming, boekte ik met tegenzin opnieuw een bus. Waardoor ik op maandag 9 juli om 11u 's avonds aankwam in Bundaberg, waar ik een taxi nam naar mijn van te voren geboekte hostel. Grote twijfel bij aankomst: ik leek een woonkamer in te stappen. Dat deed ik ook min of meer, want dit kleinste hostel van Bundy lijkt eigenlijk meer op een studentenhuis. Geen receptie, en bijna iedereen al naar bed, dus de eigenaar zag ik pas de volgende ochtend. Bundaberg is DE werk en fruitpluk stad van Queensland. Ik was dan ook hiernaartoe gekomen om te werken. Daar valt verder weinig meer over te vertellen dan dat het klote werk is! Lange dagen, vroeg beginnen, de shuttlebus naar het werk gaat vaak al om 6u, telkens hetzelfde, vieze kleren die met 1x wassen met 2x zoveel waspoeder niet eens schoon worden, en ongelofelijk geestdodend. Gelukkig zit je in hetzelfde schuitje als alle andere backpackers in Bundy en heb je iets om over te praten. Het enige dat Bundy, naast fruitplukwerk, te bieden heeft is de Bundaberg RUM. En die is overheerlijk! De toer door de brouwerij was vrij saai, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de 2 gratis proefdrankjes aan het eind!

Ik heb uiteindelijk 2 weken in Bundy gezeten, dus deze stad is toch wel 2 alinea's waard. Of misschien niet de stad zelf, maar dan toch wel wat ik hier meegemaakt heb. Ik zat hier o.a. in de koudste winter in jaren! Het was hier 10 tot 15 graden kouder dan het hoorde te zijn. Met name snachts was het echt te koud. Het heeft zelfs een paar nachten gevroren.. en overdag is het doodleuk 20 tot 25 graden.. :-P Was best lastig om me daaraan aan te passen.. Verder kwam ik hier in een internetcafe Berta en Nienke toevallig weer tegen! Die vertrokken na mij vanuit Sydney met hun campervan, en reden em na 2 dagen in de prak in die enorme storm. En waren nu met hun 2e camper op pad! Dus we hebben een paar dagen gezellig herinneringen op zitten halen en nieuwe verhalen zitten vertellen. Hoewel we via elkaars sites toch wel ong weten wat de ander doet.. Dus dat was weer erg gezellig!

Woensdag 25 juli was ik bij toeval vrij, omdat er geen werk was op de farm. Als je niet vrij vraagt, werk je normaal namelijk 7 dgn/wk. Die ochtend werd ik gebeld door Cian, de contactpersoon van de Duyfken, een replica van het 16e eeuwse Nederlandse VOC-schip dat in 1606 als 1e Europese schip Australie ontdekte en een deel van de westkust in kaart bracht. De reden dat er in Australie (of "Nieuw Holland") geen Nederlands gesproken wordt, is dat de westkust vrij onaantrekkelijk is en weinig te bieden heeft om te verhandelen. Hoe dan ook, Cian vroeg of ik in de buurt was en naar het schip kon komen. Ze hadden bemanning nodig. Ik was het fruitplukwerk al sinds het begin zat, dus ik nam diezelfde avond nog de bus naar Cairns en kwam daar 20 uur later (lees: 20 uur achter elkaar in een bus met weinig beenruimte en geen mogelijkheid tot slapen) op donderdag avond aan. Mijn plan om te liften naar Cairns was grotendeels mislukt, het had me veel moeite gekost om briefjes op te hangen, maar het was de moeite van het avontuur waard geweest, en uiteindelijk was ik ook goedkoper uit..

Ik werk nu op de Duyfken, maar die verhalen zal ik bewaren voor het volgende verslag.

Kijk voor alle foto's op: http://skoenen.spaces.live.com/

Ik hoop dat jullie zomer nog een beetje zomers wordt (ik heb nl allerlei nare verhalen gehoord over storm, wind, regen en overstromingen..) !!!
Veel plezier daar!
Liefs Sanne